Porsche 550 było wyścigowym samochodem sportowym produkowanym przez Porsche od 1953 do 1956 roku. W tym czasie wyprodukowano zaledwie 90 Porsche 550, ale szybko zdobył dominację w klasach 1,1- i 1,5-litrowych.
Porsche 550 to samochód z silnikiem umieszczonym centralnie i chłodzonym powietrzem czterocylindrowym silnikiem, nawiązującym do prototypu Porsche 356/1 z 1948 roku zaprojektowanego przez Ferry’ego Porsche. Wyścigowy projekt środkowego silnika został dalej rozwinięty w modelu 718 Porsche; jego zalety sprawiły, że w połowie lat 60. stał się dominującym projektem samochodów wyścigowych z najwyższej półki.
Porsche 550 ma solidną historię wyścigową. W pierwszym wyścigu, w którym wziął udział, Nurburgring Eifel Race w maju 1953, wygrał. 550 Spyder zwykle kończył wyścig w pierwszej trójce w swojej klasie. Każdy Spyder został zaprojektowany i dostosowany do wyścigów.
Porsche 718 to seria jedno- lub dwumiejscowych sportowych samochodów wyścigowych budowanych przez Porsche w latach 1957-1962.
718 był rozwinięciem odnoszącego sukcesy Porsche 550A z udoskonaleniami w karoserii i zawieszeniu. Pełna nazwa samochodu to 718 RSK, gdzie „RS” oznacza RennSport (wyścigi sportowe), a „K” odzwierciedla kształt zmienionego zawieszenia z drążkami skrętnymi. Miał on układ z silnikiem umieszczonym centralnie i wykorzystywał 1,5-litrowy silnik Type 547/3 o mocy 142 koni mechanicznych (106 kW) wprowadzony w modelu 550A.
RS60
W roku 1960 FIA wprowadziła zmiany w przepisach dotyczących przedniej szyby i rozmiaru kokpitu. Te zasady zmieniają się wraz z większym (1,6-litrowym) silnikiem Type 547/3, rozwijającym moc 160 koni mechanicznych (120 kW) i nowym dwuwahaczowym tylnym zawieszeniem, co doprowadziło do powstania modelu RS 60.
RS 60 przyniósł Porsche zwycięstwo w 12-godzinnym wyścigu Sebring w 1960 r. samochodem prowadzonym przez Hansa Herrmanna i Oliviera Gendebiena. W 1960 roku Porsche wygrało Targa Florio, a Hans Herrmann stanął na podium zwycięzcy wraz Jo Bonnierem i Grahamem Hillem. RS 60 zapewnił również, że Porsche z powodzeniem obroniło swoje mistrzostwa w European Hill Climb Championship trzeci rok z rzędu.
Porsche 904 został wyprodukowany przez Porsche w Niemczech w 1964 i 1965 roku. Oficjalnie nazywano go Porsche Carrera GTS z powodu tego samego problemu z prawami do nazwy, który wymagał zmiany nazwy Porsche 901 na Porsche 911.
Po wycofaniu się z Formuły 1 pod koniec sezonu 1962, Porsche ponownie skupiło się na wyścigach samochodów sportowych. Model 904 zadebiutował pod koniec 1963 roku, w sezonie wyścigowym 1964 jako następca 718, który wprowadzono w 1957 roku. Porsche zaprojektowało wariant GTS, aby konkurować w klasie FIA-GT na różnych międzynarodowych imprezach wyścigowych. Wersja dopuszczona do ruchu ulicznego zadebiutowała w 1964 r. Porsche wyprodukowało sto sześć 904, a cena katalogowa wynosiła 7245 USD.
Model 904 zapoczątkował serię samochodów sportowych, której kulminacją było dominujące 917.
Porsche 906 – samochód wyścigowy firmy Porsche wytwarzany w latach 1965-1966. Właściwy model 906 powstał na bazie egzemplarzy samochodów wyścigowych 906/8 Bergspyder „Känguruh” (1965) oraz 906/8 Bergspyder „Ollon Villars” (1965), stąd też nazwano go Carrera 6 Coupe.
Porsche 908 był samochodem wyścigowym marki Porsche, wprowadzonym na rynek w 1968 roku, aby kontynuować serię modeli Porsche 906, Porsche 910 i Porsche 907 zaprojektowanych przez Helmutha Botta (podwozie) i Hansa Mezgera (silnik) pod przewodnictwem szefa wyścigów Ferdinanda Piëcha.
Ponieważ FIA ogłosiła zmiany przepisów dla prototypowych samochodów sportowych Grupy 6, ograniczając pojemność skokową silnika do 3000 cm3, tak jak w Formule 1, Porsche zaprojektowało 908 jako pierwszy samochód sportowy Porsche z silnikiem o maksymalnej dozwolonej wielkości. Poprzedni Porsche 907 miał tylko 2200-centymetrowy silnik typu 771/1 typu bokser-ósemka o mocy 270 KM (199 kW). Nowy 3-litrowy silnik typu bokser-ósemka typu 908 wytwarzał 350 KM (257 kW) przy 8400 obr./min. Będąc tradycyjnie chłodzonym powietrzem i mając tylko dwa zawory na cylinder, nadal miał mniejszą moc w porównaniu z nowocześniejszymi konstrukcjami F1, które dostarczały ponad 400 KM (300 kW), ale nie były przystosowane do wyścigów wytrzymałościowych.
Pierwotnie 908 było zamkniętym coupé, aby zapewnić niski opór na szybkich torach, ale od 1969 roku ścigano się głównie w 908/2 (lżejszy otwarty spyder). Bardziej kompaktowy 908/3 wprowadzono w 1970 roku, aby uzupełnić ciężkiego Porsche 917 na krętych torach, które preferowały zwinne samochody, takie jak Targa Florio i Nürburgring . Sprzedane prywatnym właścicielom w 1972 roku, różne 908 były wystawiane do wczesnych lat 80., często doposażane w 2,1-litrowe turbodoładowane silniki typu bokser o pojemności 6 cali sześciennych na bazie Porsche 934.
Porsche 917 to sportowy prototyp samochodu wyścigowego opracowany przez Porsche w celu wykorzystania przepisów dotyczących budowy 5-litrowych samochodów sportowych. Napędzany 12-cylindrowym silnikiem Type 912, który stopniowo zwiększano z 4,5 do 5,0 litrów, 917 został wprowadzony na rynek w 1969 roku i początkowo okazał się nieporęczny na torze wyścigowym, ale ciągły rozwój poprawił prowadzenie i zdominował wyścigi samochodów sportowych w 1970 i 1971.
W 1970 roku dał Porsche pierwsze ogólne zwycięstwo w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, wyczyn, który powtórzył w 1971 roku. Dzięki niemu Porsche zdobyło mistrzostwo w International Championship for Makes w 1970 i 1971 roku.
Porsche dopracowało 917 do wyścigów Can-Am, którego kulminacją było 917/30 z podwójnym turbodoładowaniem, które jeszcze bardziej dominowało w tej roli. Kierowcy Porsche wygrywali mistrzostwa Can-Am w 1972 i 1973 roku. Kierowcy 917 wygrywali również mistrzostwa Interserie każdego roku od 1969 do 1975 roku.
Porsche 935 był samochodem wyścigowym opracowanym i wyprodukowanym przez Porsche. Wprowadzony w 1976 roku jako fabryczna wyścigowa wersja 911 (930) Turbo i przygotowany zgodnie z przepisami FIA-Group 5, był ewolucją prototypu Carrera RSR 2.1 turbo, który zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej 24-godzinnego wyścigu Le Mans w 1974 roku.
Począwszy od sezonu 1977, Porsche oferowało 935 klientom startującym w Mistrzostwach Świata Marek, w mistrzostwach IMSA GT oraz w niemieckim Deutsche Rennsport Meisterschaft (DRM). Model 935 wygrał ogólnie 24-godzinny wyścig Le Mans w 1979 roku i inne ważne wyścigi wytrzymałościowe, w tym Sebring, Daytona i 1000-kilometrowy tor Nürburgring. Z 370 wyścigów, w których brała udział, wygrała 123.
Porsche 956 – prototyp Grupy C Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych FIA, zbudowany przez firmę Porsche po raz pierwszy w 1982 roku. W 1984 roku został ulepszony i oznaczony jako Porsche 956B. Wycofany w 1985 roku, zastąpiony modelem Porsche 962.
Model 956, zbudowany według nowych przepisów na sezon 1982, stał się następcą odnoszącego sukcesy w Grupie 6 modelu 936. Projektowanie modelu 956 rozpoczęło się w czerwcu 1981 roku, a pierwszy model został ukończony 27 marca 1982 roku. Pierwszym testerem został Jürgen Barth.
Monocoque samochodu był wykonany z aluminium, co pozwoliło osiągnąć masę 800 kg. Zastosowano silnik typu bokser z modelu 936 o pojemności 2,65 l, oznaczony jako Type-935. Miał on moc 635 KM.
W 1984 roku poprawiono nadwozie oraz ulepszono efektywność zużycia paliwa, stosując system Bosch Motronic. Poprawiony model oznaczono jako 956B.
Porsche 962 to sportowy prototyp samochodu wyścigowego zaprojektowany i zbudowany przez Porsche . Stworzony, aby zastąpić Porsche 956, 962 został wprowadzony pod koniec 1984 roku i zastąpił 956 w klasie GTP IMSA w 1985 roku z powodu zmian w przepisach, które sprawiły, że 956 stał się nieaktualny. Został również wprowadzony do kategorii Grupy C Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych w 1984 roku. W ciągu swojej dziesięcioletniej kariery samochód w swojej formie Grupy C wygrał 24-godzinny wyścig Le Mans dwukrotnie, a pochodna samochodu, Dauer 962 Le Mans , zdobyła kolejny tytuł w 1994 roku. W sumie 962 zdobył dziewiętnaście mistrzostw konstruktorów w różnych seriach. Następcą 962 był Porsche WSC-95, wprowadzony na potrzeby 24-godzinnego wyścigu Le Mans w 1996 roku, ale nie otrzymał fabrycznego wsparcia ani pomocy.
Porsche 961 – samochód wyścigowy firmy Porsche montowany w latach 1986–1987. Bazował na modelu 959, posiadał napęd na cztery koła. Osiągał prędkość maksymalną ok. 340 km/h. Największy sukces osiągnął w 1986 roku w wyścigu 24h Le Mans, prowadzony przez team kierowców René Metge oraz Claude Ballot-Léna w stajni Rothmans Porsche. Występ na wyścigu 24h Le Mans rok później okazał się porażką i był ostatni w historii tego modelu
Porsche WSC-95 (czasami nazywane TWR WSC-95 ) było prototypem Le Mans, pierwotnie zbudowanym przez Tom Walkinshaw Racing. Został zmodyfikowany przez Porsche z oryginalnego Jaguara XJR-14 Grupy C, od którego się wywodził i prowadzony przez Joest Racing.
Początkowo przeznaczony do wyścigów w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych IMSA, WSC-95 brał udział w bardzo niewielu wyścigach i mimo że wygrał 24-godzinny wyścig Le Mans w 1996 i 1997 roku, nie był uznany za projekt wspierany przez fabrykę. Później został ulepszony do Porsche LMP1-98, zanim został wycofany. Zbudowano tylko dwa samochody.
Porsche RS Spyder – samochód wyścigowy firmy Porsche wytwarzany w latach 2005–2008, zbudowany jako tzw. prototyp Le Mans. Model ten odnosił znaczące sukcesy w USA, gdzie używany był przez team Penske Racing w wyścigach ALMS. W sezonie 2006 zwyciężył w kategoriach najlepszy kierowca, najlepszy team oraz mistrzostwie producentów. Modelem RS Spyder marka Porsche powróciła na tory wyścigów długodystansowych, najpierw wersją z 2005 roku, potem 2006 i wreszcie 2007.
Porsche 919 Hybrid to hybrydowy samochód wyścigowy Le Mans Prototype 1 (LMP1) zbudowany i używany przez Porsche w sezonach 2014, 2015 , 2016 i 2017 Mistrzostw Świata FIA Endurance. Ma dwulitrowy (120 cali sześciennych) 90-stopniowy silnik benzynowy V4 z pojedynczą turbosprężarką, który wytwarza 500 KM (370 kW) i działa jako element nośny podwozia – oraz dwa oddzielne hybrydowe układy odzyskiwania energii w celu odzyskiwania energii cieplnej ze spalin i przekształcania energii kinetycznej w energię elektryczną podczas hamowania w celu magazynowania w akumulatorach litowo-jonowych. Zgodnie z przepisami z 2014 roku pojazd został umieszczony w klasie 6 MJ (1,7 kWh).
